Confession To you, clever Neris, poets’ Patroness of the poets discreet like a confessor in clouds’ confessional in the river grasses’ chapel I entrust with guilt and lowliness the mortal sin of writing sonnets. So - among schools, programs, practices and aesthetics, between variations of cannons and follies this rigor deceived me. Old Mickiewicz bewitched me though it is so pathetic at centuries’ boundaries. I also sin by infatuation in the rhymes synonymous able to hold the archaic verse like efficient restoration of fragile Gothic. And forgive the baroque and rococo metaphors because I humbly learn the structural principles from the altars, portals and exteriors of Vilnius. Translated By Ewa Sherman, England SPOWIEDŹ Tobie, rozumna Wilio, patronko poetów dyskretna jak spowiednik w chmur konfesjonale w nadbrzeżnych traw kaplicy z pokorą i żalem zawierzam grzech śmiertelny pisania sonetów. Więc – pośród szkół, programów, wzorców i estetyk, pomiędzy wariacjami kanonów i szaleństw ten rygor zwiódł mnie. Stary Mickiewicz omamił choć to takie żałosne na granicy wieków. Grzeszę też zadurzeniem w bliskoznacznych rymach które wers archaiczny potrafią utrzymać jak sprawna restauracja kruchego gotyku. I odpuść mi metafor barok i rokoko gdyż uczę się pokornie konstrukcyjnych zasad od wileńskich ołtarzy, portali i fasad. Renia In The Doorframe Oh, yes, stay on the step leaning against the doorframe. Though you may, darling, put on slippers because your feet were cold when I kissed them a while ago. Already I have a sketch of you. And the open window with the morning sun. You know how I love its language, but no more than I love you. Just now I paint shimmer at this spot on the neck which my lips are longing for and this which is hidden under the loose chambray robe. I throw a sparkle on the fiery silk. And dreaming I arrange most tenderly the folds’ chiaroscuro. We will confide in nobody this secret hour. It is hardly our beginning. Maybe we will succeed to fill with colours the windows of this house ... Now then… Slip off, please, those black wings of your cape... Translated By Ewa Sherman, England RENIA W DRZWIACH O, tak pozostań w progu o framugę wsparta. Chociaż może, kochanie, pantofelki załóż, bo miałaś chłodne stopy gdy je całowałem przed chwilą. Już mam szkic twój. I okno otwarte z porannym słońcem. Wiesz jak kocham jego mowę, lecz nie bardziej niż ciebie. Właśnie kładę lśnienie na to miejsce na szyi z moich ust pragnieniem i to, skryte pod wiotką szatką batystową. I blask rzucam na jedwab płomienny. I marząc światłocień fałd układam najczulej. Nikomu nie będziemy się zwierzać z tajemnej godziny. To ledwie nasz początek. Może nam się uda kolorami wypełnić okna tego domu… Już… Zrzuć, proszę, te czarne skrzydła peleryny… Images Of Shakespeare Amongst thousand methods of the interpretations I love the painting by Philip Sutton in Stratford: that is to say the wrap-up, the Bard’s crimson tresses within the azure setting of London and the Globe. Ewa’s photos of the Central Park’ metal statue. Busts of china and plywood portrait within the frames: put your face in the hole, snap – and you write the drama. Calendars. Stained-glass windows. Cards. Jokes. But the again… Finally, I will say (it was difficult till now to confess…). So my first portrait was near at hand, close, when I came into world in post-German Dobiegniew. A small woodcut made by prisoner Marian Stępień (Oflag Woldenberg II c – time of death). That is all. Found him there. What he means for me today – no one knows. Translated By Ewa Sherman, England WIZERUNKI SZEKSPIRA Spośród interpretacji na tysiąc sposobów uwielbiam ten stratfordzki Philipa Suttona obraz: więc peleryna, fryzura czerwona Barda na tle błękitnym Londynu i Globu. Ewy zdjęcia posągu w Central Park z metalu. Popiersia z porcelany, portret z dykty w ramach: wkładasz twarz do otworu, pstryk – i piszesz dramat. Kalendarze. Witraże. Karty. Żarty. Ale… Wreszcie to powiem (trudno było do tej pory zwierzać się…). Więc mój pierwszy portret był tuż, blisko, gdy w poniemieckim przyszłam na świat Dobiegniewie. Jeńca Mariana Stępnia niewielki drzeworyt (Oflag Woldenberg II c – czas śmierci). To wszystko. Tam go odkryłam. Czym jest dziś dla mnie – nikt nie wie.
KRYSTYNA KONECKA is a poet, journalist and photographer. She lives in Poland (Bialystok). She has a MA degree in Polish Philology (Warsaw University) and she completed postgraduate studies of Culture and Education (Silesian University). She has been working in journalism and contributed articles to many magazines published in Warsaw. She has been working as photographer for a number of years and her numerous photographs have been published in magazines and presented at various exhibitions. Krystyna Konecka is a member of The Polish Writers’ Union (Warsaw branch). In poetry she favours sonnets. She is an author of nearly twenty books of poetry and reportages. Her poems have been published in Polish and foreign periodicals and anthologies. For her achievements poetry and journalism (reportages on social issues, literary and theatrical criticism, articles on the culture) Krystyna Konecka has received literary awards and was highly regarded by critics. She attends the international literary meetings.
Confessions 